Περιγραφή

Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει στην τέχνη του αυτά που η ψυχή του υπαγορεύει. Οι δημιουργίες του καταγράφουν την προσωπική του περιπλάνηση σε αισθήσεις συναισθήματα, στοχασμούς, πνευματικά μονοπάτια, αλλά και εκστατικές καταδύσεις σε εσώτερες διαστάσεις της ύπαρξης. Τελικά, το σύνολο των έργων του μετατρέπεται σε ημερολόγιο που σκιαγραφεί μια εσωτερική ζωή, συχνά ασυνείδητη και μια πορεία προς την αυτογνωσία, κάποτε στα όρια της συλλογικότητας.

Η “γραμμή βαθιά, καμπύλη” είναι μια τέτοια ημερολογιακή αφήγηση εμπνευσμένη από πίνακες που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας. Γίνεται το μυστηριακό νήμα που συνδέει νοηματικά 36 εικαστικά έργα με υφολογικές μεταξύ τους διαφοροποιήσεις. Αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς “Ονειροτρόπια”, μια σειρά που αναπτύσσεται στο διαδραστικό τρίπτυχο “βιβλίο – εικαστική έκθεση – θεατρική δράση”, με την τελευταία να ενσωματώνει την απόκριση του κοινού στο έργο μέσα από το δρόμο του playback theatre.

Ως κείμενο είναι ένα ποίημα και μία προσευχή ταυτόχρονα. Ένας ύμνος στο Δημιουργό και στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δημιούργημά του. Μία ωδή στην Τέχνη, τη γλώσσα των συμβόλων και του Θεού, γι’ αυτό και αφιερώνεται σ’ όλους τους δημιουργούς. Είναι ακόμα η περιπέτεια της θηλυκής ψυχής, από την αθωότητα μέχρι την αυτοπραγμάτωσή της σε ον πνευματικό. Γι’ αυτό αφιερώνεται και σε όλες τις γυναίκες. Αλλά είναι αφιερωμένη και σ’ όλους τους εσωτερικούς αναζητητές, μιας και η θηλυκότητα αποτελεί όψη της πανανθρώπινης ψυχής.

Στο δρόμο απέναντι με το δάχτυλο στο κουμπί. Πως με είχανε καλέσει, λέει, το σπίτι μου το πατρικό ν’ ανατινάξω. Η μητέρα κι ο πατέρας μέσα να γελάνε. Τους έβλεπα απ’ τα φώτα τ’ αναμμένα. Κόσμος πολύς μαζεύτηκε σιγά-σιγά. Η αδελφή μου, ο Ηλίας. Ήρθε ακόμη κι η γιαγιά, παρότι νεκρή. Η ώρα είχε φτάσει, είπανε. Και τη δουλειά πως έπρεπε να τελειώνω.

Αφήνω το κουμπί και τρέχω. Λέω, ελάτε έξω, έχει βεγγαλικά.

Στο κρύο τι ωραία που όλοι κρατιόμαστε απ’ το χέρι. Μάτια υγρά. Με ένα φλο?υ το σπίτι μου σωριάζω σε αναμνήσεις.

ΛΑΤΡΕΙΑ

να δώσει ένας θεός
κάποιος
εκεί ψηλά
ν’ ακούσει
Δυο πόδια θέλω Κύριε
να αγαπώ
να φεύγω