«Στον ήλιο του απογεύματος
σε γερμένη πλάτη το πράσινο
σε παγκάκια καθόμαστε.
Τα χέρια μας κρέμονται κάτω,
θλιμμένα ανοιγοκλείνουν τα μάτια μας.
Κι οι άνθρωποι ντυμένοι περνούν
με βήμα τρικλιστό πάνω σε χαλίκια
κάτω απ’ αυτόν τον τεράστιο ουρανό
που απλώνεται μακριά απ’ τους λόφους
ως τους λόφους πέρα μακριά.»

*Από τη συλλογή ποιημάτων του Φραντς Κάφκα “Η πληγή και η λέξη” – μτφρ. Νίκος Βουτυρόπουλος, εκδ. Σαιξπηρικόν.