Eva Runefelt / Εύα Ρούνεφελτ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Μετάφραση - επίμετρο: Βασίλης Παπαγεωργίου
Σύγχρονη Σουηδική ποίηση
Κυκλοφορία: Αύγουστος 2021
Σελίδες: 80
Τιμή: 10 ευρώ
ISBN: 978-618-5274-78-8

[εικαστικές τεκμηριώσεις: Γεωργία Τρούλη]

[Δείγμα γραφής]

Φωλιά
Πιστεύω πως όπως η ρητίνη μετατρέπεται
αργά σε κεχριμπάρι τα σπίτια χτίζονται
εκ των άνω και πέτρα πέτρα δοκιμάζουν
την αντοχή της άμμου και το φως

Μπορούν τα σπίτια να μετακινηθούν από ανησυχία;
Σιεννόχρωμα, ψηλαφούν κλιμακωτά
σαν τον ήχο από ένα όμποε

***

Πουλιά
Η σουσουράδα κουνά την αυστηρή ουρά της
σαν μουτρωμένη κυρία με διπλωμένη βεντάλια
επεμβαίνει με χτυπήματα, αυτό
το δίφωνο πουλί στρέφεται τόσο κυκλικά
πάνω στο ένα σαν σπίρτο πόδι του, έχοντας βαρεθεί
τα σκαλίσματα της καρακάξας στα δικά της για
να αποφεύγει να μιλά

***

Αμμόσκυλοι
Φέρνουν ζάλη οι αμμόσκυλοι,
ζάλη μέσα από αψίδες στη σειρά
Ζάλη είναι η οφθαλμαπάτη
καθώς τα αμμόζωα τρυπώνουν
και επαγρυπνούν μέσα στην πέτρα
Λαβυρινθώδες παιχνίδι, τώρα τα ισχνά
τετράποδα είναι έξω στο φως πάλι!
Ελεύθερα στη νωθρή ζέστη
που μόνο αυτά μπορούν να αντέξουν
Ξαπλώνουν φαρδιά πλατιά και περιμένουν
ώσπου η ζέστη φτάνει στη ραχοκοκαλιά και τις πατούσες τους
και τ’ αναδεύει ιλιγγιωδώς ώσπου γίνονται άμμος,
μικροί ωραίοι σωροί
Κοίτα, οι χλομές άκρες της γλώσσας τους μόνο
σαν ελαφρώς αμήχανα ανθόφυλλα

***

Θλίψη ζώου
Ένας ιδιαίτερος χρόνος ροκανίζει
κατά μήκος των μπράτσων μου
Αυτός ο δίχως μερόνυχτα
παρατημένος μακρύς μήνας του

***

Στο όνειρο
Στο όνειρο μιλούν σπόνδυλοι και υφάσματα,
καταδιώκουν σώματα, κλέβουν φωνές
Ωκύδρομες μυρωδιές διαχέονται
Πράγματα τινάζονται σαν σκύλοι
μπροστά σ’ αυτούς που δεν
ξεπέρασαν την ηλικία τους

________

Αυτή είναι η τρίτη ποιητική συλλογή της πολυβραβευμένης Σουηδής ποιήτριας Eva Runefelt (γεν. Στοκχόλμη 1953) στα Ελληνικά (όλες σε δική μου μετάφραση). Τα προηγούμενα δύο ποιητικά βιβλία είναι το Απαλό σκοτάδι, εκδόσεις Υπερί- ων 1998, και το Στα χέρια της μνήμης, εκδόσεις Σαιξπηρικόν 2014 (υποψήφιο για το βραβείο μετάφρασης «Άρης Αλεξάν- δρου» το 2016). Το Από τον κόσμο πιστεύω ότι είναι το πιο πυκνό, ελλειπτικό και αινιγματικό βιβλίο της Ρούνεφελτ. Με το λιτά κρυπτικό, γυμνό, σκληρό βάθος του αγγίζει όλο το φάσμα της ζωής, η οποία για την ποιήτρια περιλαμβάνει και τον άγνωστο αλλά ανιχνεύσιμο χώρο και χρόνο πριν από τη γέννηση και το μετά από τον θάνατο αγαπημένων έμψυχων και άψυχων (υπάρχουν πράγματι τέτοια;) όντων. Και καθό- λου παραδόξως το πράττει αυτό με διαίσθηση και γλώσσα απροκάλυπτα αισθησιακή και στοχαστική, προσωπική και γενναιόδωρα επική, οξύτατα συγκεκριμένη και απαλότατα αφηρημένη. Σκέψεις και συνειρμοί, για τον χρόνο, τις μνήμες, τη γλώσσα, τον θάνατο και άλλες άυλες οντότητες συρρέουν ή συνομιλούν με εικόνες και αισθήματα για σώματα (ανθρώ- πων, ζώων, αντικειμένων), χρώματα, υφάσματα, τόπους και άλλες ένυλες οντότητες. Και όλα αυτά συμβαίνουν ή αποκα- λύπτονται είτε στα αρχέγονα κατάβαθα του κόσμου μας, είτε καθώς βγαίνουν μέσα από αυτόν είτε καθώς φανερώνονται. [...]

Από το Επίμετρο του Βασίλη Παπαγεωργίου