Νίκος Μοσχόπουλος 

ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ 

 

Σύγχρονη ελληνική ποίηση 

Κυκλοφορία: Σεπτέμβριος 2020 

Σελίδες: 72 

Τιμή: 8 ευρώ 

ISBN: 978-618-5274-70-2 

 

 

 

 [βιογραφικό] 

 

Ο Νίκος Μοσχόπουλος γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στην Οδό Πανός, στο Χάρτη, στο Ποιείν. Οι Τρεις επισκέψεις στον Άδη είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. 

Εμπνέεται από το ανείπωτο και προσπαθεί να το μεταφράσει σε λέξεις, με μεγάλη αποτυχία. Αναζητά στέγη και τροφή στον ύπνο του, ακολουθώντας τον Σίγκμουντ Φρόυντ, που έλεγε πως «το όνειρο είναι ένας τόπος όπου ο άνθρωπος είναι επιτέλους στο σπίτι του». 

[δείγμα γραφής] 

 

PHANTOM LIMB SYNDROME

Ξεφυλλίζοντας νωχελικά
ένα σύγγραμμα νευρολογίας
το μάτι μου έπεσε
στο σύνδρομο
με το κινηματογραφικό όνομα
phantom limb
μέλος φάντασμα

Άνθρωποι ακρωτηριασμένοι
για οποιονδήποτε λόγο
αναφέρουν ότι αισθάνονται
συχνά πυκνά
φαγούρα ή κάψιμο
στο σημείο όπου βρισκόταν
αυτό
που ήταν κάποτε δικό τους

Ασυναίσθητα προσπαθούν
να το ξύσουν
να το χαϊδέψουν
να το ηρεμήσουν
μάταια όμως
το χέρι τους πιάνει μόνο
κενό
κι αυτό
συνεχίζει να τους τρώει

Χαμογέλασα καθώς
αναστήθηκαν πικρές αναμνήσεις
γι’ αγάπες
απογοητεύσεις
αποχωρισμούς
η ιστορία της ζωής μου:
νόμιζα πως το είχα
το έχασα
με τρώει
αγκαλιάζω το τίποτα

***

ΜΟίΡΑ

Στη σκοτεινή αίθουσα
μία σκουριασμένη μηχανή
πρόβαλε τη ζωή μου πάνω στο πανί
σαν ταινία
με μία όμως ιδιαιτερότητα
η εικόνα ήταν γυρισμένη ανάποδα

Κοιτώντας χαμένος το θέαμα
με το κεφάλι γεμάτο
θαυμαστικά αποσιωπητικά ερωτηματικά
δεν πρόσεξα
πως μια σκιά βρισκόταν στην αίθουσα
όλο και με πλησίαζε

Βάδιζε αργά μα σίγουρα
ήτανε άραγε γραφτή η πορεία της
μπλεγμένα μαλλιά σκεπάζαν το πρόσωπο
το τερατόμορφο
αθόρυβα έφτασε πίσω μου
όταν την αντιλήφθηκα έντρομος

Σκέφτηκα τότε να τη ρωτήσω
γιατί η ζωή μου γιατί ανάποδα
αλλά δεν μπόρεσα έμεινα ακίνητος
κοκαλωμένος
την κοίταζα απλά να μου αρπάζει του χέρι
ψιθυρίζοντας Μοίρα

***

ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΗΣ ΛΑΣΠΗΣ

Μέσα στο βούρκο άξαφνα έπεσε
από τα σύννεφα ψηλά στα ουράνια
και λέρωσαν τα χρυσαφένια της μαλλιά

Τα μάτια της γεμάτα χώματα
σπάνια μαργαριτάρια του βυθού
εντελβάις και δροσοσταλίδες

Φοβάται πως τα δυο της τα φτερά
όποιον την αγκαλιάζει θα εμποδίζουν
σκέφτεται με μαχαίρι να τα κόψει

Νεράιδα!

Μην κλαις για λίγο κι άκου
μην τα πετάξεις τα φτερά
το μεγαλύτερο θαύμα της πλάσης

Τίναξε από πάνω σου τη σκόνη
πέταξε λεύθερη ξανά κι αν θέλεις
πάρε με μαζί σου

_________ 

saixpirikon.com